Μπουνάτσα

Η Ελλάδα σίγουρα δεν είναι όλη σαν την Αθήνα – ευτυχώς… Διαφορετικά μέρη έχουν πάρει διαφορετικό δρόμο και τρόπο εξέλιξης ή «ανάπτυξης». Όχι ότι κατάλαβα πολλά από την μικρή μου βόλτα βορειοδυτικά, αλλά είδα και εκεί περίεργες ασυμφωνίες μεταξύ επιθυμιών ντόπιων με την τοπική τους αυτοδιοίκηση, τοπικό διχασμό που οδηγεί σε ασυνεννοησίες και κάθε παλαιομοδίτικο παραλίμνιο μαγαζί, που πριν 15 χρόνια είχε αυτήν την ξεχωριστή, για τα νότια αυτιά μας, ηπειρώτικη μουσική, σήμερα είναι σαν κάθε άλλη καφετέρια με επίπεδες τηλεοράσεις να παίζουν ροκ βίντεο και μουσική, με φόντο την λίμνη. Η κουλτούρα της καφετέριας.

Βέβαια τα Γιάννενα, για τον επισκέπτη των λίγων ωρών, είναι ένα περίεργο μείγμα ντόπιων κυρίως ηλικιωμένων, και ξένων, κυρίως νέων φοιτητών. Όχι ότι λίγες ώρες φτάνουν να καταλάβει κανείς τι γίνεται…


Και εκεί έχουν πρόβλημα πάρκινγκ στην ….παραλία τους, και εκεί κάπως ο βιολογικός καθαρισμός σέρνεται αλλά τον ξεχνάνε αφού το πρόβλημα πάει …πιο πέρα, και εκεί περιμένουν τις επιδοτήσεις για αυτήν ή την άλλη δουλειά. Βέβαια εκεί κάπως οι γόνοι παλαιών κτηνοτρόφων έχουν ανοίξει βιοτεχνίες και βιομηχανίες, άλλες σε συνέχιση παραδοσιακών κλάδων άλλες σε ελαφρά βιομηχανία και μεταποίηση. Άλλη αγορά, άλλος χώρος, άλλες συνθήκες, με τα άγρια βουνά γύρω γύρω να θυμίζουν ότι «εδώ είναι Βαλκάνια», ή για την ακρίβεια «Ήπειρος».

Πίσω στο νησί, μπουνάτσα και ησυχία και μόνο λίγη ανησυχία σε μερικούς που περιμένουν αλλαγές ή εξελίξεις.